Duchowym skarbem kościoła w Zgórsku jest łaskami słynący obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie tzw. Śnieżnej. Ma wymiary: 113 x 80 cm. Jest namalowany na płótnie farbami olejnymi. Według znawców sztuki należy do szkoły włoskiej i pochodzi z pierwszej połowy XVII wieku. Oblicze Bogarodzicy i Jej Syna, ręce i szaty są niezwykle żywe i świeże. Przedziwne piękno tkwi w oczach Matki Najświętszej. Są ciemne, niemal czarne, okolone czarnym łukiem brwi, patrzą w dal w świętej zadumie. Ręce obejmują Jezusa, a On – jak na tronie – spoczywa w Jej ramionach. Madonnę zdobi pąsowa suknia. Ciemno-błękitny welon, w powiewie falistym przechodzi w powłóczysty płaszcz błękitno-zielony. Ozdobą i wyróżnieniem Maryi na tym obrazie jest krzyż na czole i gwiazda na lewym ramieniu.
Przepiękna jest również postać Dzieciątka Jezus, uśmiechająca się, budząca miłość i zaproszenie. Usta zamknięte, jakby za chwilę chciały coś powiedzieć. Siedzi w ramionach Matki, ale nie bezczynnie. Prawą ręką uniesioną w górę błogosławi światu, a lewą przyciska do serca Pismo Św., zdobione złotem. Od tej Bożej Dzieciny bije światło nie tylko z aureoli, ale wprost z szat Jego przelewa się na całą postać. Suknia jest lśniąco biała, o blasku różanej jutrzenki.
Przy kościele w Zgórsku niemal razem z parafią powstało Bractwo Różańca Św., które miało specjalną kaplicę pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej i swojego kapelana. W tej to własnie kaplicy umieszczony był obraz Matki Boskiej Śnieżnej, który do dziś czczony jest w tutejszym kościele. Poprzedni długoletni Proboszcz Ksiądz Bronisław Pałys (+1980) utrzymywał, że obraz Matki Boskiej Zgórskiej jest kopią obrazu Matki Boskiej Śnieżnej z rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore, który miał przywieźć do Zgórska któryś z mieszkających tutaj Ossolińskich. Wydaje się, że najprawdopodobniej przywieźli go pierwsi duszpasterze ks. Adam i ks. Maciej Gulczewiusowie, którzy przybyli tu z Wielkopolski.
Publikacja „Sztuka Sakralna w Polsce – Malarstwo” zamieszcza reprodukcje obrazów Matki Boskiej z Dzieciątkiem z kościoła św. Małgorzaty z Gostynia z roku 1644 i z kościoła św. Józefa w Kicinie z roku 1650. Oba te płótna mają wiele wspólnych cech z obrazem Matki Bożej Zgórskiej.
Istnienie tego obrazu stwierdza jasno dokument z wizytacji dekanalnej w parafii Zgórsko z roku 1782. Wymienia on kościół nowo zbudowany z roku 1781, kaplicę murowaną Różańca św. „in cornu Evangelii” oraz w ołtarzu „imago gratiosa NMP” czyli cudowny obraz Matki Boskiej w Zgórsku. W roku 1803 w zaborze austriackim dokonano kasacji dóbr kościelnych na rzecz Funduszu Religijnego. Fundacja Różańca św. została mimo oporu wiernych zlikwidowana w roku 1837. W tym czasie obraz Matki Boskiej zaginął. Odnaleziony został dopiero w roku 1894 podczas zmiany dotychczasowego pokrycia kościoła z gontów na blachę ocynkowaną. Przy porządkowaniu strychu kościelnego i usuwaniu zeń gontów znaleziono zawiniątko, w którym rozpoznano obraz Matki Boskiej z dawnej kaplicy różańcowej. Wtedy zamieniono go na feretron. Mocno nadwątlony podczas przechowywania na strychu, a następnie narażony na niekorzystne warunki atmosferyczne jako feretron, był bliski zupełnego zniszczenia. Uratował go ks. proboszcz Wojciech Zabawiński (+ 1929), który przekazał obraz do renowacji Kazimierzowi Pochwalskiemu – artyście malarzowi, uczniowi samego mistrza Jana Matejki.
W każdą drugą niedzielę miesiąca odprawiana jest specjalna Nowenna do Matki Bożej, gdzie gromadzą się ludzie, również z okolicznych miejscowości, prosząc i dziękując za różnorakie otrzymane łaski. Nowenna ta w czasach komunistycznych szczególnie nabrała charakteru patriotycznego, gdyż była połączona z Nabożeństwem za Ojczyznę. Szczególnie po śmierci bł ks. Jerzego Popiełuszki wierni wytrwale modlili się tutaj o wolność, prosząc jednocześnie o wyniesienie tego Męczennika na ołtarze.
tekst opracował ks. Sylwester Dziedzic